Po krótkim czasie moje ukochane endo zaczęło mi nie dawać spokoju. Co miesiąc gehenna, środki przeciwbólowe to chyba już większość znałam na wylot
W desperacji zwróciłam się do pewnego znanego profesora, żeby coś ze mną zrobił i tak wylądowałam w katowickim szpitalu. Po rezonansie okazało się, że są przynajmniej dwa ogniska, jedno 5cio centymetrowe na pęcherzu. Czyli operacja. Opiekę miałam fantastyczną, lekarz prowadzący był super a ja żyłam nadzieją, że to się skończy i że tym razem będzie spokój. Pomimo tego czułam się psychicznie strasznie rozbita. Po szpitalu zdecydowałam się na Zoladex, zapewniano mnie, że leczenie operacyjne plus farmakologiczne to jedyne wyjście, żeby się pozbyć tego paskudztwa. Koszt? Jeden zastrzyk 340,19zł plus wizyty lekarskie.Pół roku: co miesiąc zastrzyk w brzuch - igłą grubości wkładu do długopisu, nudności, nerwowość, uderzenia gorąca, bóle głowy, dodatkowe prawie 15 kilo. Masakra! Ale byłam wytrwała.
Półroczne leczenie wypłukało mnie ze wszystkich oszczędności i pozbawiło złudzeń. Endo wróciło i mam wrażenie, że ze zdwojoną siłą.
Wiem co to jest chodzenie po ścianach z bólu, proszenie się lekarzy o jakieś środki na jego uśmierzenie... Myślałam, że jestem sama ze swoim problemem i jak trafiła tu na forum to mało się nie popłakałam ? dziewczyny ? TYLE NAS JEST???
Dziękuję za tą stronkę i za to, że możemy się wspierać, przy tak paskudnej chorobie to bardzo ważne
Pozdrawiam
Jest nas tyle, niestety... ale nie wszystkie historie sa az tak wstrzasajace! 
Znalazlam jeszcze jedna analogie 
